vrijdag 20 december 2013

Kan Onno Hoes verder als burgemeester?

Onno Hoes, de burgemeester van Maastricht ligt onder vuur. Vanavond moet uit een speciale crisisvergadering met de fractievoorzitters uit de gemeenteraad blijken of hij verder kan. Hoes kwam in opspraak door de ‘zoenaffaire’, een foto op datingapp Grindr en berichten over een tweede affaire met een jonge jongen. 
In een Maastrichtse hotellobby heeft hij een 24-jarige jongen gezoend. En op de datingapp waar Hoes actief op was, was een foto van Hoes te zien met ontbloot bovenlijf. Vervolgens verscheen er gisteren een tweede jongen in de media die stelde 2 jaar lang een affaire met Hoes te hebben gehad.
Volgens Hoes zijn dit privé-zaken, maar de gemeenteraad in Maastricht denkt daar heel anders over: de burgemeester zou chantabel zijn en de reputatie van de stad staat op het spel. Bovendien had hij na de 'zoenaffaire' de fractievoorzitters toegezegd dat 'dit het was' en dat er 'geen lijken meer in de kast' lagen. Vanavond in EenVandaag reacties uit Maastricht en de visie van mediasocioloog Peter Vasterman en politiek adviseur Ed Sinke. 

sitestat

dinsdag 10 december 2013

Televisiekijken na aanslag bezorgt stress

Zes uur tv kijken is stressvoller dan aanwezig zijn bij aanslag

  • 10 december 2013 
  • DOOR: MENNO SEDEE (NOORDERLICHT)
WETENSCHAP 24 brein & gedrag
Zet na een aanslag de televisie wat vaker op zwart. Het langdurig volgen van de berichtgeving over de aanslagen tijdens de marathon in Boston veroorzaakte bij sommigen een acute stressstoornis, zelfs vaker dan bij degenen die direct getuigen waren van de ramp. 

zaterdag 23 november 2013

Van incident tot mediahype Hoe zitten die escalatieprocessen in elkaar?

Lezing vrijdag 29 november 2013, 15.00 - 17.00 

Peter Vasterman 

Het verdriet van Mauro, het racisme van zwarte piet, de kopschoppers van Eindhoven, de zoektocht naar Julian en Ruben, de brand in Moerdijk, maar ook de Utrechtse asbestaffaire of het misbruikschandaal in de Katholieke kerk, regelmatig zien we hoe incidenten kunnen uitgroeien tot grote mediahypes. Dagen, soms wekenlang zijn de media in de ban van dat ene onderwerp met alle gevolgen van dien. Minister moet opdraven voor spoeddebatten in de Tweede Kamer, belangengroepen schreeuwen moord en brand, burgers roeren zich op internet en de media gaan op jacht naar nog meer nieuws over het nieuwe probleem dat daardoor crisisachtige proporties krijgt. Hoe zit dat escalatieproces in elkaar? Media verslaan niet alleen nieuws, ze maken het ook. Maar hoe gaan de nieuwsredacties aan de slag met zo’n incident? Hoe wordt zo’n incident uitvergroot? Waarom duikt er plots een golf van incidenten op waardoor de indruk ontstaat dat het nog veel erger is dan gedacht? En welke rol spelen belangrijke actoren als deskundigen, politici en belangengroepen bij de stapsgewijze vergroting van een incident tot een ‘nationaal’ probleem? 
Aan de hand van actuele voorbeelden analyseert mediasocioloog Peter Vasterman van de Universiteit van Amsterdam de dynamiek van de mediahype. 

De lezing wordt georganiseerd door de capaciteitsgroep Taalbeheersing, Argumentatietheorie en Retorica (TAR) van de Universiteit van Amsterdam en het onderzoeksprogramma Argumentation in Discourse van the Amsterdam School for Cultural Analysis (ASCA) in samenwerking met de Vereniging Interuniversitair Overleg Taalbeheersing (VIOT). 

maandag 11 november 2013

De ‘participatiesamenleving’ als trending topic

Hoe kan het dat de ‘participatiesamenleving’ nu ineens trending topic werd? Mediasocioloog Peter Vasterman van de Universiteit van Amsterdam: ‘Het is vaker gebeurd dat een term opkomt, heel veel gebruikt wordt, en uiteindelijk soms zelfs in de Van Dale terechtkomt. Denk maar aan “plofkip” en “woekerpolis”. Dat gebeurt alleen als zo’n term een gevoelige snaar raakt. Als hij aansluit bij een controversieel issue. En dat is hier aan de hand. Bovendien is het woord heel goed gekozen. Het is precies het tegenovergestelde van het passieve ‘verzorgingsstaat’. Ik weet niet of het zo bedoeld is, maar het knappe aan het woord ‘participatiesamenleving’ is, dat hij enorme focus geeft aan een discussie die al gevoerd wordt. En het is een beeldspraak waar je het nooit mee oneens kunt zijn. Feitelijk is het politieke framing, om beleid te kunnen verkopen. Vergelijk het met een constructie als: “de wijk teruggeven aan de buurt”. Dat betekende eigenlijk gewoon dat de welzijnswerker ontslagen werd.’
Lees verder

dinsdag 15 oktober 2013

Journalistiek trapt in Wij-van-WC-eendonderzoekjes

“Dit is journalistiek niet verantwoord.” Dat vindt Peter Vasterman, universitair docent journalistiek aan de Universiteit van Amsterdam, van mediaberichten over onderzoeken die maar één doel hebben: een product promoten.
Lees verder in Nieuwspoort Nieuws van oktober 2013

 Vakantie maakt dik

De één houdt áltijd rekening met de lijn, ook tijdens de vakantie, maar de ander gooit in deze periode juist even alle 'regels' overboord. Uit onderzoek van MWM2 in opdracht van Atkins blijkt in ieder geval dat maar liefst vier op de tien Nederlandse vakantiegangers in gewicht aankomt.

donderdag 10 oktober 2013

De Badr Hari affaire in cijfers




Vandaag, 10 oktober  begint de rechtszaak tegen kickbokser Badr Hari.
Vanwege het bovenstaande interview met AT5 over het mediacircus heb ik even in Lexus Nexus gekeken naar de hoeveelheid artikelen in de landelijke dagbladen.

Dat leverde sinds 2007 in totaal 847 artikelen op, waarvan de meeste werden gepubliceerd vanaf het moment dat hij een relatie krijgt met Estelle in juni 2012: "Ruud Gullit knock-out. Kickbokser verovert hart van Estelle (De Telegraaf 13 juni 2012). In 2012 en 2013 tot begin oktober: 719 vermeldingen. Voorlopig hoogtepunt in de berichtgeving is in november 2012 (111 vermeldingen) nadat Badr Hari werd gearresteerd (28 oktober) vanwege verdenking van de mishandeling van zakenman Koen Everink.  De Telegraaf heeft de meeste artikelen waarin de kickbokser wordt genoemd (139), gevolgd door Het Parool (111), de Volkskrant (109) en AD/Algemeen Dagblad (106). Hekkensluiter is het Reformatorisch Dagblad met vijf vermeldingen. 
Update oktober volgt na afloop van het proces.




vrijdag 4 oktober 2013

Mediahypes over dakloze gezinnen

Voor de Correspondent schreef correspondent 'Maatschappij, gedrag en groepen' Vera Mulder deze week een verontrustende reportage over het toenemend aantal dakloze gezinnen in Nederland met als kop: 
Met papa en mama in de daklozenopvang. En als intro: Drieduizend kinderen in Nederland zijn op dit moment dakloos. Een derde meer dan in 2009. Hoe is het om de opvang je thuis te moeten noemen?


In mijn reactie op dit stuk op de site van de Correspondent leek het me wel interessant om er op te wijzen dat we in het verleden wel vaker larmoyante, maar onjuiste verhalen hebben gehoord over dakloze gezinnen. 

donderdag 3 oktober 2013

Het naïeve idealisme van Bart Brouwers in Na de deadline

Onlangs verscheen Na de deadline. Journalistiek voorbij de crisis waarin Bart Brouwers zijn toekomstvisie op de journalistiek ontvouwt. Brouwers is de oprichter van het netwerk van regionale websites Dichtbij.nl, eigendom van de Telegraaf Media Groep. 


'Journalistiek is interactief, interactiviteit bepaalt journalistiek succes.'

Tot nog toe is de meeste aandacht uitgegaan naar zijn opmerkelijke pleidooi voor overheidssteun voor 'relevante' journalistiek. Hoewel de verleiding groot is om op die discussie door te gaan, is het interessanter om te kijken naar de aannames die ten grondslag liggen aan zijn visie op de journalistiek waarin interactiviteit centraal staat. Brouwers pleit voor samenwerking  'in alle fasen van het journalistieke proces' met uiteenlopende partners: burgers, experts, freelancers, overheden, dataleveranciers, bedrijven, en merken ('vroeger bekend als de adverteerders').  Maar op grond van welke analyse? Welke maatschappijvisie, en meer specifiek welk beeld van de hedendaagse burger (vroeger bekend als het publiek) ligt aan de basis van Brouwers theorie?



donderdag 26 september 2013

'Vrienden tot de deadline ons scheidt.'


Vier jaar lang liep Pieter van Os rond op het Binnenhof en maakte de verstrengeling tussen politici en media mee. Kunnen journalisten politici maken of breken, of overschatten we de macht van de media?
Recensie van het boek van NRC Handelsblad redacteur Pieter van Os 'Wij begrijpen elkaar uitstekend. De permanente wurggreep van pers en politiek. Prometheus · Bert Bakker Amsterdam. Gepubliceerd in NRC Handelsblad van 14 september 2013.


Het is lang geleden dat de parlementaire pers zich beperkte tot een verslag van de woorden die de politici in de Tweede Kamer uitspraken. Tegenwoordig richt de politieke verslaggeving zich juist op alles wat zich rond de Kamer afspeelt, in de wandelgangen, in Nieuwspoort of aan de zogenaamde 'patatbalie', de gang waar journalisten en politici elkaar spreken en die ook vaak op tv te zien is als een bewindspersoon belaagd wordt door cameraploegen. Tijdens debatten of het wekelijks vragenuurtje zijn er soms meer parlementariërs buiten dan in de zaal, omdat ze weten dat daar meer te halen valt. In die wandelgangen wordt nieuws ingestoken, informatie gelekt, een kwestie gespind, een tegenstander gediskwalificeerd, kortom écht nieuws gemaakt en politiek bedreven.

maandag 9 september 2013

Goed nieuws: het valt reuze mee met de knip- en plakjournalistiek. En het is niet erger dan vroeger

Peter Vasterman

Het is jammer dat Anne Kroon de resultaten van haar onderzoek naar persberichten van Nederlandse universiteiten in het DNR artikel presenteert onder de vlag van de opmars van de knip- en plakjournalistiek. Niet alleen de kop boven het artikel verwijst daarnaar, maar ook de derde alinea waarin Nick Davies aan bod komt met zijn ‘alarmerende term churnalism’. Dat is de man die in zijn veelgeprezen boek Flat Earth News (2008) niet alleen achteraf heeft voorspeld dat de milleniumbug een hoax was, maar die ook beweerde dat maar liefst 80 procent van al het nieuws in de Britse media uit de koker van de PR afkomstig was. Dat cijfer viel overigens zo hoog uit omdat de onderzoekers uit Cardiff waar Davies zich op baseerde, ten onrechte persberichten en berichten van persbureaus bij elkaar optelden. [1]
Het verbaast me dan ook niet dat Marcel van Lingen, hoofdredacteur van het ANP, zich in zijn kuif gepikt voelde door het stuk van Anne Kroon. Want volgens haar onderzoek zou het ANP, meer dan andere media, zich schuldig maken aan het ‘zonder toegevoegde informatie’ doorplaatsen van persberichten van de Nederlandse universiteiten. Dat bijna 40 procent (soms is in de scriptie sprake van 30 procent) van de persberichten zo op het ANP-net terecht kwam, acht Kroon ‘zorgwekkend,  ‘omdat uit eerder onderzoek blijkt dat journalisten informatie van persagentschappen niet consequent controleren. Het is dus mogelijk dat PR-kopij via persagentschappen in de nieuwsmedia terecht komt.
De kranten daarentegen worden vrijgepleit “van massale copy-paste journalistiek.” Of het ANP daadwerkelijk de doorgeplaatste persberichten niet checkt, kan Anne Kroon natuurlijk niet beantwoorden met haar inhoudsanalyse. Daar had de ANP-hoofdredacteur een punt.

vrijdag 6 september 2013

No, not everyone is a journalist and it takes money and effort to produce news

Published in NRC Handelsblad August 20, 2013.

‘Everyone journalist’, that was the telling title of the three-part documentary about the crisis in journalism, shown on Dutch public broadcasting past summer. In the many discussions on the future of journalism that is a recurring theme. Journalists have lost their monopoly on news, because nowadays anyone with a smart phone can easily capture news and share it online immediately. Anyone can do it, so the argument goes; no special qualifications or skills are needed to be a journalist. Breaking news is faster on Twitter than in the ‘old’ media. Moreover, citizens are not prepared anymore to obediently wait for the media to tell them what the news of the day is. They actively search the web, create their own news menu, add comments and share it online. News is everywhere and it is free. The people of the old media are still daydreaming about their glorious past instead of investing in innovations such as projects with ‘twitterati’, bloggers or ‘citizen journalists’. The old school reporters have no idea that their professional fort is about to collapse. That was the message of the documentary, which was completely in line with the present dominant discourse about the future of journalism.
The problem is that it is mainly based on caricatures of both the news and the profession of the journalist, resulting in underestimating the significance that professionals have for independent and reliable news. There is a crisis in the media indeed: the Internet systematically undermined the classical commercial model of the media with subscribers and advertisers. But a problem with the business model is something else than an alleged crisis in professional journalism and the important values it represents.


Lees de discussie met Jay Rosen en de reacties op DNR

lees hier de reacties op De Nieuwe Reporter
En hier de discussie met Jay Rosen op Facebook
Lees ook dit stuk over Jay Rosen:  PressThink Blogger Jay Rosen Admits DigitalZealots Were Wrong About Many Things


woensdag 4 september 2013

Awayness, hoe goeroes als Jay Rosen ons met buzzwords het bos insturen


In het themanummer van 3 september van de Columbia Journalism Review onder de titel What is journalism for? krijgt nieuwe media goeroe Jay Rosen de kans om er weer eens een nieuwe definitie van journalistiek tegenaan te gooien. Het gaat volgens hem niet om de vraag ‘wie is journalist?’, maar om ‘wat is journalistiek?’
 En wat is het antwoord volgens Rosen, de grand old man van civic journalism? Na wat omzwervingen langs de Koopman van Venetië van Shakespeare, een Engelse vissersdorpje met 200 inwoners en de Mexicaanse dichter Octavio Paz komt hij tot de niet bepaald wereldschokkende conclusie dat journalistiek een venster op de wereld biedt en daarmee een oplossing voor het probleem van ‘the rising “awayness” of things. 
“Journalism enters the picture when human settlement, daily economy, and political organization grow beyond the scale of the self-informing populace.”
Goeroes zijn altijd dol op nieuwe termen waarvan ze hopen dat het buzzwords worden die gaan rondzingen. Maar ik betwijfel of ‘awayness’ gaat scoren. 
Journalistiek is volgens Rosen: ‘ik ben hier en jij niet en daarom vertel ik wat hier gebeurt.’ 

Journalistiek is dus een verslag van iets dat buiten onze horizon plaatsvindt.  Goh, echt waar joh?
Mag een verslag van iets waar ik wel bij geweest dan ook?

zaterdag 24 augustus 2013

Ga. Nou. Eens. Dood, oude journalistiek

Een reactie van Geenstijl op ons pleidooi in NRC Handelsblad voor professionele journalistiek 

"Van Marc Josten (1961, nee maar een babyboomer, dat verwacht je niet. VrijNederland, UvA, Publieke Omroep) en Peter Vasterman (19-, ja echt, -51, UvA fossiel Mediasocioloog. Nee dat beroep bestaat inderdaad niet, maarja, 1951 en sociologiestudie dus dan weet u het wel). In een toespraak voor eerstejaars Masterstudenten Journalistiek (ROTFLOL) aan fatsoensacademie UvA bepleiten zij dat 'professionele journalistiek' toch echt nodig is om, ja om wat eigenlijk? Oh ja om 'een kwaliteitsniveau' te waarborgen. Oh okee, zullen we eens kijken dan, naar het kwaliteitsniveau van de oude journalistiek?"
Lees verder....

woensdag 21 augustus 2013

Nee, niet iedereen is journalist en nieuws kost geld en moeite

Opiniestuk in NRC Handelsblad van 20 augustus 2013 over de noodzaak van de professionele journalistiek.
Samen met Marc Josten, eindredacteur van Argos TV (Human/Vpro).

Lees hier de reacties. 

zaterdag 13 juli 2013

De journalist als vrijwilliger in het buurthuis van Jeff Jarvis Deel 2

Lees de discussies over mijn artikel over het naïeve idealisme van de Amerikaanse nieuwe media goeroe Jeff Jarvis op De Nieuwe reporter. 

maandag 8 juli 2013

Komkommertijd van start met ponypletter

Met het begin van de zomervakantie begint ook de spreekwoordelijke komkommertijd. De berichtgeving over de 'ponypletter' afgelopen week was volgens mediasocioloog Peter Vasterman het begin van de nieuwsluwe tijd, waarin berichten die normaal slechts een in paar regels meegaan in de media ineens breed worden uitgemeten.
ANP. AD en Trouw op 7 juli

dinsdag 2 juli 2013

De journalist als vrijwilliger in het buurthuis van Jeff Jarvis

There are no journalists


We zijn eruit. Journalisten bestaan niet meer. Eindelijk heeft de bekendste en meest invloedrijke denker, Jeff Jarvis een nieuwe definitie gegeven van de journalistiek in de toekomst. We waren jarenlang dolende, maar Jeff heeft eindelijk aangegeven waar het heen gaat (of moet?).
Eerst maar even wat journalistiek allemaal niet (meer?) is volgens deze visionair: geen inhoud, geen zelfstandig, geen professioneel beroep, geen industrie, geen schaars goed, geen redactie product, geen verhaal format. Geen journalisten dus.
Nee het is DIENST: journalistiek helpt communities om hun eigen kennis te organiseren zodat ze zich beter zelf kunnen organiseren. Laat die begrippen even inwerken: ‘helpen’, ‘gemeenschap’, ‘organiseren.’
Iedereen kan het
Het zijn woorden die vooral denken aan het klassieke welzijnswerk dat inmiddels in hoog tempo wordt afgebroken om zo de ‘buurt terug te geven aan de bewoners’ zoals dat tegenwoordig in gemeentelijk jargon heet. Geïnspireerd door de ‘Jarvissen’ van het toekomstbestendige welzijnsbeleid.
Want ook Jarvis spreekt over een ‘dienst’, die net als in het welzijnswerk teruggegeven kan (nee, moet) worden aan de buurt. En die dus ook door de buurtbewoners zelf kan worden uitgevoerd, zodat ze zich zelf ook beter kunnen organiseren. En die mogen zich dan journalist noemen. Want professionals zijn niet meer nodig. “Anyone can help do that.”
De echte journalist
Maar ho even, dan spreekt Jarvis toch weer over de ‘true journalist’ die zou moeten willen dat iedereen daaraan mee doet. Hé, er is dus toch nog een echte journalist, maar is dat een professional of een vrijwilliger die tussendoor ook bingo’s organiseert in het buurthuis? Dat is niet duidelijk in zijn betoog. Op zich is het niet vreemd om het doel van journalistiek te formuleren in termen van een maatschappelijk belang, namelijk zorgen voor een goed geïnformeerde burger. Maar Jarvis beperkt de rol van de journalist  tot het helpen van de gemeenschap bij het organiseren van informatie.
De community helpen
Eerst die community: het klinkt mooi (wie zou niet de gemeenschap willen dienen?), maar wat bedoelt Jarvis met een community: een buurt, een gemeente, een subcultuur, een groep gelijkgestemden, een land? En kun je dan ook voor verschillende communities werken? En wat als die communities met elkaar in de clinch liggen?

dinsdag 25 juni 2013

Transparantie bij de NOS ver te zoeken

Gepubliceerd in NRC Handelsblad op 25 juni 2013
De NOS heeft sinds 2010 geen ombudsman meer, maar een Commissie van deskundigen die de ‘ombudsfunctie’ waarneemt. Deze commissie adviseert ‘gevraagd en ongevraagd over fundamentele vraagstukken inzake het journalistieke en maatschappelijke functioneren van de NOS.’ Op verzoek van de NOS-directie besloot deze commissie in januari 2012 de berichtgeving over COA-directeur Nurten Albayrak onder de loep te nemen.
Aanleiding was controverse over de uitzending van het NOS Journaal op 18 september 2011 waarin Albayrak op basis van anonieme bronnen werd neergezet als een geldverspillende ‘zonnekoningin’ en een ‘despoot’ die een ‘angstcultuur’ had gecreëerd bij de organisatie voor de opvang van asielzoekers. Wederhoor ontbrak op tv, daarvoor verwees de nieuwslezer naar de website van de NOS. De onthulling leidde tot een schorsing en uiteindelijk tot het ontslag van Albayrak.
Critici spraken van incompetente onderzoeksjournalistiek en trial by media, maar de Raad voor de Journalistiek oordeelde in april 2012 dat de NOS alleen op het punt van wederhoor tekort was geschoten.
Inmiddels is het onderzoek van de Commissie al bijna een jaar geleden afgerond, maar is de inhoud van het rapport nooit bekend gemaakt. Behoudens een onopvallend zinnetje in het Jaarverslag van de NOS dat in april 2013 verscheen. De commissie ‘oordeelt positief over het journalistieke proces dat tot de berichtgeving heeft geleid, al heeft de Commissie wel een paar opmerkingen over de wijze waarop een en ander in beeld is gebracht.’

dinsdag 18 juni 2013

De geschokte rechtsorde en de rol van de media

Wat was de rol van de media bij de creatie van de 'geschokte rechtsorde' na de gewelddadige dood van de grensrechter uit Almere?
Eenvandaag 17 juni 2013

sitestat

woensdag 12 juni 2013

Pandemic alarm in the Dutch media

Pandemic alarm in the Dutch media: Media coverage of the 2009 influenza A (H1N1) pandemic and the role of the expert sources

European Journal of Communication June 10. 
Published online before print June 10, 2013, doi: 10.1177/0267323113486235
Peter LM Vasterman
University of Amsterdam, The Netherlands
Nel Ruigrok
Netherlands News Monitor

Abstract
In 2009, the outbreak of a new flu virus in Mexico developed into the first pandemic in more than 40 years. For years the world had been warned about such a catastrophic global epidemic, but influenza A/H1N1 (also called swine flu or Mexican flu) turned out to be even milder than the common flu. This study is based on a content analysis of newspaper and television coverage from April to December 2009, and focuses on the volume and the content of the news coverage of the pandemic in the Netherlands. The research shows that media coverage was intensive and alarming, especially during the first and third stages of the epidemic. As it turns out, news sources had about the same share of alarming messages as the media. Therefore, although the media were indeed alarming in their coverage, they were so on the authority of their sources, the experts and the public health officials.

Download full text



dinsdag 11 juni 2013

Argos-TV Medialogica - De Mexicaanse mediakoorts

Hoe kon een mild griepje in 2009 uitgroeien tot de 'levensgevaarlijke' Mexicaanse griep?

De Mexicaanse mediakoorts gaat over media, wetenschappers en politici die ieder vanuit een eigen belang elkaar bespeelden en de Nederlandse bevolking flink schrik aanjoegen. Over een wetenschapper - Ab Osterhaus - die eerst als superdeskundige en ideale talkshowgast beschouwd werd en te pas en te onpas in alle praatprogramma’s verscheen, om een paar maanden later door dezelfde media met evenveel enthousiasme afgebrand te worden vanwege vermeende belangenverstrengeling. Over een peperduur vaccin dat gekocht maar grotendeels niet gebruikt werd. Over een ramp die maar geen ramp wilde worden maar wel 341 miljoen euro kostte. Over de vraag wie nu eigenlijk wie bespeelde.

Een terugblik met onder anderen Ab Klink (toenmalig minister van Volksgezondheid), Roel Coutinho, directeur van het Centrum Infectieziektebestrijding, onderdeel van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) en viroloog Ab Osterhaus.

Maandag 10 juni 2013, 22.59-23.30 uur op Nederland 2

Aflevering van Human reeks Medialogica door Hans Simonse, Wil van der Schans en Anne Corré

Download hier ons rapport over de Mexicaanse griep, de media en het publiek

Get Adobe Flash Player
Als het niet mogelijk is Flash te installeren kunt u de video bekijken via deze link.

vrijdag 26 april 2013

'Laat Amalia met rust!'

Beluister Avondspits van 25 april 2013

"Toch nog even een media-relletje op de valreep van de kroning rond de Koninklijke Familie, want de Nieuwe Revu heeft foto’s geplaatst van een hockeyende kroonprinses Amalia en dat is verboden volgens de RVD-mediacode. 
Die code houdt in dat "Leden van het koninklijk huis niet met camera's of anderszins worden gevolgd op de momenten dat zij niet op grond van hun officiële functies naar buiten treden. Een en ander is in het bijzonder van toepassing op de minderjarige leden van het Koninklijk Huis, tot en met de schooltijd en eventuele vervolgopleidingen." aldus deze code uit 2005. In ruil daarvoor worden journalisten en fotografen die zich aan de code houden, uitgenodigd voor geregisseerde fotosessies met de Oranjes. Fair deal, zou je zeggen. Maar niet voor de Nieuwe Revu die met een onwaarschijnlijk verhaal probeert te verdedigen dat een 9-jarig hockeyent prinsesje toch echt nieuwswaardig is. Wat een onzin. Laat Amalia met rust!"



donderdag 25 april 2013

'Een goedkope stunt met die foto's Amalia'

Door: redactie AD
24-4-13 - 18:24  bron: ANP


prinses Maxima en dochters Amalia (midden) en Ariane. © anp.
De publicatie van de foto's van prinses Amalia in Nieuwe Revu is een goedkope publiciteitsstunt. Dat zegt mediasocioloog Peter Vasterman van de Universiteit Amsterdam. Volgens hem dient het geen enkel journalistiek belang en zal het besluit om de foto's te publiceren zich tegen het blad keren.
Vasterman kan ook geen maatschappelijk belang ontdekken in de publicaties. 'Er wordt niks aangetoond en onthuld. Niet handig in deze tijd waarin de populariteit van de Oranjes groot is. Ik vind het een goedkope stunt.'

De Rijksvoorlichtingdienst is inmiddels namens het Koninklijk Huis een rechtszaak begonnen tegen Nieuwe Revu.

maandag 22 april 2013

Mediadeskundigen over schandalen: 'Publieksvertrouwen moet je onderhouden.'


Mediadeskundigen: ‘Publieksvertrouwen moet je onderhouden’

Vijf vragen aan mediadeskundigen over hausse aan zorgschandalen

De gezondheidszorg wordt overspoeld door mediaschandalen en het imago van artsen verslechtert. Geen reden om bij de pakken neer te zitten, zeggen mediadeskundigen. Ze hebben verklaringen én wijze raad. ‘Gooi de ramen en deuren open. Dat neemt veel venijn weg.’
Lieke de Kwant, journalist Medisch Contact, Nr. 07 - 14 februari 2013
Download dit artikel (PDF)