zaterdag 23 november 2013

Van incident tot mediahype Hoe zitten die escalatieprocessen in elkaar?

Lezing vrijdag 29 november 2013, 15.00 - 17.00 

Peter Vasterman 

Het verdriet van Mauro, het racisme van zwarte piet, de kopschoppers van Eindhoven, de zoektocht naar Julian en Ruben, de brand in Moerdijk, maar ook de Utrechtse asbestaffaire of het misbruikschandaal in de Katholieke kerk, regelmatig zien we hoe incidenten kunnen uitgroeien tot grote mediahypes. Dagen, soms wekenlang zijn de media in de ban van dat ene onderwerp met alle gevolgen van dien. Minister moet opdraven voor spoeddebatten in de Tweede Kamer, belangengroepen schreeuwen moord en brand, burgers roeren zich op internet en de media gaan op jacht naar nog meer nieuws over het nieuwe probleem dat daardoor crisisachtige proporties krijgt. Hoe zit dat escalatieproces in elkaar? Media verslaan niet alleen nieuws, ze maken het ook. Maar hoe gaan de nieuwsredacties aan de slag met zo’n incident? Hoe wordt zo’n incident uitvergroot? Waarom duikt er plots een golf van incidenten op waardoor de indruk ontstaat dat het nog veel erger is dan gedacht? En welke rol spelen belangrijke actoren als deskundigen, politici en belangengroepen bij de stapsgewijze vergroting van een incident tot een ‘nationaal’ probleem? 
Aan de hand van actuele voorbeelden analyseert mediasocioloog Peter Vasterman van de Universiteit van Amsterdam de dynamiek van de mediahype. 

De lezing wordt georganiseerd door de capaciteitsgroep Taalbeheersing, Argumentatietheorie en Retorica (TAR) van de Universiteit van Amsterdam en het onderzoeksprogramma Argumentation in Discourse van the Amsterdam School for Cultural Analysis (ASCA) in samenwerking met de Vereniging Interuniversitair Overleg Taalbeheersing (VIOT). 

maandag 11 november 2013

De ‘participatiesamenleving’ als trending topic

Hoe kan het dat de ‘participatiesamenleving’ nu ineens trending topic werd? Mediasocioloog Peter Vasterman van de Universiteit van Amsterdam: ‘Het is vaker gebeurd dat een term opkomt, heel veel gebruikt wordt, en uiteindelijk soms zelfs in de Van Dale terechtkomt. Denk maar aan “plofkip” en “woekerpolis”. Dat gebeurt alleen als zo’n term een gevoelige snaar raakt. Als hij aansluit bij een controversieel issue. En dat is hier aan de hand. Bovendien is het woord heel goed gekozen. Het is precies het tegenovergestelde van het passieve ‘verzorgingsstaat’. Ik weet niet of het zo bedoeld is, maar het knappe aan het woord ‘participatiesamenleving’ is, dat hij enorme focus geeft aan een discussie die al gevoerd wordt. En het is een beeldspraak waar je het nooit mee oneens kunt zijn. Feitelijk is het politieke framing, om beleid te kunnen verkopen. Vergelijk het met een constructie als: “de wijk teruggeven aan de buurt”. Dat betekende eigenlijk gewoon dat de welzijnswerker ontslagen werd.’
Lees verder